„Dziecko nadpobudliwe w domu i przedszkolu”

 

W codziennych rozmowach coraz częściej można usłyszeć: moje dziecko jest nadpobudliwe, moje dziecko mnie nie słucha, nie sprząta zabawek, jest krnąbrne, wszędzie go pełno. Ale to nie tylko odnosi się do rozmów matek, coraz częściej z tym problemem spotykamy się wszyscy: w przedszkolu, szkole, na ulicy. Nie potrafimy poradzić sobie z takimi objawami u dzieci! Bo to wcale nie jest łatwe!

Aby „dać sobie radę” z dzieckiem nadpobudliwym musimy umieć go zrozumieć, a raczej zrozumieć mechanizmy, które nim kierują. Dziecko nadpobudliwe potrzebuje więcej zrozumienia, tolerancji i cierpliwości ze strony dorosłych. U dziecka nadpobudliwego występuje stałe napięcie wynikające ze wzmożenia procesów nerwowo-mięśniowych i psychicznych. Właśnie to napięcie zmusza je do bycia aktywnymi, wyładowania ruchem wewnętrznego niepokoju. Warto pamiętać, że jego zachowania, męczące dla otoczenia, jemu samemu sprawiają również poważne problemy, trudniej mu znaleźć przyjaciół, trudno odnieść sukces, trudniej usłyszeć pochwały.

 

Oto kilka wskazówek, które mogą się przydać każdemu, kto ma kontakt z dzieckiem nadpobudliwym.

 

* Pamiętaj, ze dziecku potrzebna jest najbardziej twoja akceptacja,

* Zorganizuj stały, konsekwentny rozkład dnia; wyeliminuj pośpiech, ponaglanie,

* Daj dziecku możliwość zaspokajania potrzeby ruchu w odpowiedniej formie, np. spaceru, zorganizowanych zajęć sportowych itp.

* Przed snem organizuj spokojne zabawy, np. rysowanie, lepienie z plasteliny

* Nie wydawaj ogólnych poleceń typu: nie biegaj, posprzątaj zabawki. Zastąp je krótkimi, konkretnymi poleceniami, np. podnieś książkę, połóż misia

* Wymagaj konkretnych działań, np. zbuduj ścianę z klocków

* Nie upominaj dziecka z powodu jego aktywności, zaniechaj uwag typu: nie skacz, nie wierć się

* Podziel obowiązki dziecka na konieczne i mniej ważne

* Skłaniaj do sfinalizowania rozpoczętych zadań

* Pozwól aby dziecko było za coś odpowiedzialne

* Doceniaj wysiłki dziecka, nawet rezultaty nie są w pełni satysfakcjonujące

* Nie wymagaj doskonałości

* Pomóż dziecku w skupieniu uwagi, wyeliminuj – na ile to możliwe zbędne bodźce -np. telewizor, nadmiar zabawek

* Nie obiecuj tego, czego nie możesz spełnić

* Unikaj kar (nigdy nie karaj fizycznie), raczej szukaj tego, co w dziecku możesz docenić

* Jeśli musisz ukarać to staraj się aby konsekwencja była odpowiednia do przewinienia, dana zaraz po przewinieniu doprowadzona do końca. Ważne jest aby dziecko zlikwidowało skutki własnego złego , niepożądanego zachowania, np. samo przeprosiło, samo posprzątało zabawki.

* Pamiętaj, że zwracanie uwagi tylko na złe zachowanie dziecka powoduje ich utrzymywanie się (uwaga rodzica jest dla niego nagrodą!).

 

Dlaczego właśnie wychowanie dziecka nadpobudliwego jest takie trudne?

Dziecko nadpobudliwe nie słyszy około 50 % tego co się do niego mówi i zapamiętuje około 50% tego co usłyszało. Nie przewiduje konsekwencji zjawisk –nie zauważa związku między rzucaniem piłki w domu, stłuczeniem wazonu i gniewem mamy.

 

LISTA NIEBEZPIECZNYCH SŁÓW

 

·        Ty nigdy!

·        Ty zawsze!

·        Nie wolno!                                  Te słowa łatwo mogą

·        Zabraniam!                                 spowodować wybuch!!

·        Musisz natychmiast!

·        Ja ci każę!

 

 

Jak rozmawiać z dzieckiem nadpobudliwym:

 

* Upewnij się, że dziecko słucha –zatrzymanie w biegu, popatrzenie w oczy, prośba o powtórzenie Waszych słów.

* Nie atakujcie – reakcją na atak jest obrona. Powiedzcie jasno co was denerwuje, możliwie krótka a rzeczowo

* Używajcie jak najmniej słów – oszczędza to czas wasze dziecko zna zasady trzeba mu je tylko krótko przypomnieć

 

* Słowa napisane – narysowane maja większą wagę – zamiast przypominać po raz 20 można narysować lub napisać (jeśli dziecko czyta) liścik. Liścik pomoże niekiedy zachować resztki spokoju, kiedy tracimy już cierpliwość i zbliżany się do punktu ”zero”.

 

 

  Prośby Twojego nadpobudliwego dziecka

 

1. Pomóż mi skupić się na jednej czynności.
2. Proszę ucz mnie także poprzez zmysł dotyku.
3. Potrzebuję, abyś poprowadził mnie za rękę.
4. Potrzebuję wiedzieć co zdarzy się za chwilę.
5. Proszę stwórz mi bardzo uporządkowane otoczenie, gdyż wszystko będzie podporządkowane stałym zasadom.
6. Daj mi wyraźnie znać gdyby miały nastąpić zmiany.

 

Opracowała Urszula Adamczyk